Grad Žabljak nalazi se na sjeverozapadu Crne Gore, u srcu Durmitorskog područja, na visini od 1450 metara nadmorske visine i predstavlja najvisočije urbano naselje na Balkanu. Smješteno je u podnožju Durmitora i okruženo sa 23 planinska vrha od preko 2200 metara, sa 18 planinskih jezera i kanjonom rijeke Tare, najdubljim u Evropi.
Najveći dio Durmitorskog područja ima prosječnu godišnju temeperaturu od 2 do 8 stepeni Celzijusa. Godišnje je 120 dana pod snijegom, većim od 15 centimetara, a skijaški tereni, koji su na većoj nadmorskoj visini, imaju sniježni pokrivač pogodan za skijanje 150 dana u godini.
U višim predjelima Durmitora i preko čitavog ljeta se mogu vidjeti nameti snijega, a u području Kalice je tzv. ”DEBELI NAMET”, dugačak 200 do 300 metara, na kome se može skijati i usred ljeta.
Klima ima odlike, od župske u kanjonima rijeka, preko subplaninske na visinama do 1200 metara, do tipične alpske. Zime su duge i hladne, ljeta relativno kratka i svježa, a zanimljivo je da su jeseni toplije od proljeća.
Kanjon reke Tare dugačak je 60 kilometara i drugi po veličini u svetu posle kanjona reke Kolorado u SAD, a prvi u Evropi. Njegova prosečna dubina je 1073 metara, a najveća 1333 metara. Ovo je jedna od retkih oaza netaknute prirode i rezervat je za mnoge endemske vrste biljaka i životinja zbog čega je 1977. godine upisan u program UNESCO-a „Čovek i biosfera“ kao izuzetna geomorfološka i ekološka celina. Posebnu turističku atrakciju predstavlja splavarenje Tarom.
Tara, reka koju nazivaju „Suza Evrope“ krasi i veliča ionako prelijepu Crnu Goru.
Kanjon Tare slovi za najdublji u Evropi a na planeti zauzima srebrno, drugo mesto.
U poređenju sa slavnim pustim Koloradom, kanjon Tare je izuzetno živ, zelen i bujan, prebogat zimzelenom i listopadnom florom. Voda u kanjonu i duž celog toka reke je prve kategorije i potpuno je pitka!
U kanjonu je poznato oko osamdeset pećina koje su još uvek nedovoljno istražene a u nekima je utvrđeno je postojanje tragova života u praistoriji.
Kanjon Tare je jedna od ovdašnjih oaza netaknute prirode i rezervat je za mnoge endemske i reliktne vrste biljaka i životinja. Sve ovo, bilo je dovoljan razlog da se UNESCO i njegov program „Čovek i biosfera“ od 1977. godine okite i ovim smaragnim draguljem. Nekoliko godina kasnije, 1980. godine, Zajedno sa Nacionalnim parkom Durmitor, našla se na UNESCO -voj listi Svetske baštine prirodnih dobara. Valja naglasiti da je Tara ispunila čak tri uslova: geološki, hidrološki i biološki fenomen (za upis u listu dovoljan je samo jedan).
